Na wat gesteggel over de speeldatum op voetbal.nl, werd vrijdagochtend pas definitief bekend, dat de halve finale zaterdag op 6 mei thuis gespeeld zou worden om 17.00 uur. Hierbij wil ik het dan maar laten, omdat dit al erg veel negatieve energie gekost heeft. Om 15.30 uur kwamen we met de selectie samen in de bestuurskamer, om te lunchen en aansluitend de opstelling en tactiek voor de komende bekerwedstrijd door te nemen. Omdat er niet veel bekend was van de Beuningse “Girls”, vonden de coaches dat van eigen kracht uitgegaan moest worden, druk zetten, afjagen, via combineren aanvallen, schieten rond 16 meter, opbouwen indien mogelijk, kortom hetzelfde als afgelopen wedstrijden. Maar dan anders…..

Ik ga niet weer opnieuw alle speelsters benoemen, die hun bijdrage aan deze fantastische dag voor het ESC vrouwenvoetbal hebben geleverd. Maar wil wel benadrukken, dat dit als complete teamprestatie gezien moet worden. Dus ook de niet ingevallen wissels, maar zeker ook de support van de niet geselecteerden voor deze wedstrijd. Dank voor het begrip van het selectie/wisselbeleid van ons, als coaches, om het maximale uit het team te halen. Mede daardoor is de bekerfinale behaald.

Terug naar de voorbereiding, om 16.30 uur werd gestart met de warming up op veld 1, waar al menig supporter aanwezig was. Wat maar weer aangeeft hoe het vrouwen 1 team gevolgd wordt in hun “Road to the Final”. Om 17.00 uur werd door Gerard Harderwijk gefloten voor aanvang van deze gedenkwaardige bekerwedstrijd. Toen de blauwe rook om ons hoofd was verdwenen, werd pas duidelijk hoeveel mensen de moeite hadden genomen om voor ons team als 12e man te fungeren. Blijkbaar waren de Beuningse vrouwen hier niet zo van onder de indruk en gingen vol in de aanval. Na een kwartier ging de storm wat liggen en waren de spanningen uit de Elburgse benen en werd het een echte wedstrijd. De 1e helft golfde het spel heen en weer. Helaas was het voetballende niveau wat laag, maar de spanning werd des te hoger. Na een half uur spelen werden door het inbrengen van de talentvolle MO-17 (gast)speelster, Sanne van Dorp, enkele omzettingen gedaan. Om op deze manier meer grip te krijgen en in de aanval meer creativiteit. La-vie werd hiervoor geslachtofferd en Lisanne Huisman kwam op haar vertrouwde linkshalf te spelen. Beide teams bleven aan elkaar gewaagd, maar voor rust leidde dit niet tot doelpunten. Ook niet toen er een kadootje door Beuningen mocht worden uitgepakt. Het schot wat volgde op een opbouwend slippertje werd rakelings naast geschoten.

De 2e helft werd met dezelfde 11 gestart als van voor rust. Langzaam maar zeker voerde ESC de boventoon en daarmee de druk op. Aangemoedigd door het meelevende publiek en het tromgeroffel werden de ESC dames naar voren gestuwd. Rond de 65e minuut werden Sanne Mep en Lianne ingebracht voor Kyra en Alyssa. Vers bloed zorgde voor nog meer aanvalsdrift en zo kwam er kans na kans. Na enkele keren net geen doelpunt; bal naast de paal, volley net over, kopballen voor de lijn gekeerd uit corners. Was het uiteindelijk toch raak! Uit een zoveelste corner, genomen door Nienke, was het zus Lisanne, die de Huisman tandem completeerde en nu wel raak kopte. YESSSSS!!!!! Een terechte en dik verdiende 1-0 voorsprong in de 90e minuut. Het was nog zo’n 5 minuten nagels bijten en billen knijpen, maar de dames uit Beuningen lukte het niet om tot scoren te komen. Na het laatste fluitsignaal waren de ESC VR1 met begeleiding in extase en kwamen bij een enkeling de vreugdetranen.

Door deze fantastische overwinning  is er geschiedenis geschreven door dit team. Nog nooit eerder heeft een vrouwenteam van ESC de bekerfinale behaald. Zo was het kampioenschap enkele weken geleden al een feit en kan dit seizoen een nog mooier slot krijgen. De bekerfinale bereiken is al een topprestatie op zich. Naast de schaal ook de beker, als soort van kop en schotel, bij elkaar te voetballen. Dat zou de bekroning op dit voetbalseizoen zijn.

Tegenstander zijn de VR1 van SVZW, uit Wierden. Verwacht dat deze week bekend wordt, wanneer en waar de bekerfinale wordt gevoetbald.

Foto’s: Harry ten Hove en Kees Bruijnes 

Hartelijk bedankt Kees Bruijnes voor de prachtige fotoreportage